Ιστορικά στοιχεία

Τον Ιούνιο του 1841 σε μάχη που έγινε στο Αβδού, οι Τούρκoι αποκεφάλισαν 30 χριστιανούς, ανάμεσα στους οποίους και τον καπετάν Ριζώτη. Το χωριό τότε ερημώθηκε και οι κάτοικοι κατέφυγαν στην Αγία Φωτεινή. Κατά την περίοδο των Κρητικών Επαναστάσεων πολλοί κάτοικοι του χωριού έλαβαν ενεργό μέρος σ’ αυτές και αρκετές οικογένειες από το Ηράκλειο βρήκαν καταφύγιο στο χωριό, λόγω της γεωγραφικής του θέσης και της ασφάλειας που τους παρείχαν οι ντόπιοι πολέμαρχοι.
Εξαιτίας της αθρόας συμμετοχής των Αβγιωτών στις κρητικές επαναστάσεις και του μεγάλου αριθμού των καπετάνιων, το χωριό φέρει ακόμη το προσωνύμιο "καπετανοχώρι".

Το 1926, οι κάτοικοι τον Αβδού, αποφάσισαν να συνδέσουν το χωριό τους με αμαξιτό δρόμο, από την γέφυρα του Αποσελέμη, ακολουθώντας τις τοποθεσίες Αγριανά -Ρούσος Λάκκος - Ξεροκαμάρες - Ποταμιές - Σφεντύλι - Αβδού, με δικά τους έξοδα και προσωπική εργασία. Ο δρόμος αυτός χρησιμοποιήθηκε μέχρι το 1966, οπότε το Κράτος προχώρησε στη δημιουργία τον σημερινού οδικού δικτύου.

Το έτος 1934 ιδρύθηκε "Προσκοπείον" στο Αβδού με μεγαλη συμμετοχή των νέων του χωριού.

Μέχρι τον B’ Παγκόσμιο Πόλεμο το Αβδού αποτελούσετο πνευματικό κοινωνικό και οικονομικό κέντρο της ευρύτερης περιοχής.

Σημαντική είναι ακόμα η Παρουσία των Αβγιωτών στον αγώνα της Εθνικής Αντίστασης. Το χωριό αποτελούσε κέντρο τροφοδοσίας και υποστήριζε τις αντάρτικες ομάδες στα κοντινά προς αυτό βουνά. Το έτος 1944 οι αντάρτες πήραν την γερμανική σημαία από το κτίριο του Παλιού Σχολειού το οποίο είχαν επιτάξει οι γερμανοί Το γεγονός θεωρήθηκε προσβλητικό από τους κατακτητές και προέβησαν σε συλλήψεις πολλών κατοίκων. Με την μεσολάβηση όμως ενός μετριοπαθούς αυστριακού αξιωματικού και την διπλωματική επιτηδειότητα του τότε προέδρου της Κοινότητας, Εμμανουήλ Σμυρνάκη, αφέθηκαν ελεύθεροι.